تو کامپیوتر خانگی ام یک فولدر دارم به نام آرام! یه سری موزیک فوق العاده
همتی کردم و انتقالش دادم به لپ تاپم، شاید این آهنگ ها برای خیلی ها معنی و مفهومی نداشته باشه، اما واسه من یه دنیا خاطرست.
خاطرات بیشماری که بعضی هاش تو این وبلاگ آمده و بعضی هاش هم تو ذهنم تداعی میشه.
خلاصه دنیایی دارم من با این فولدر نازنین!
اکثر خاطرات مربرط به بکس دانشگاه و مجردی و این حرف ها...
الان که میبینم هر کداممان چه تصمیماتی داشتیم و به کجا رسیدیم، یه سری رفتن، یه سری ازدواج کردن، از اون جمع ۱۲ نفری که همش با هم بودیم با یک نفر در ارتباط مستقیم و با ۳ نفر دیگر در ارتباط غیر مستقیم، و از بقیه هیچ خبری ندارم.
دنیایی ست، زندگی هم سخته، هم شیرینه، هر پر از لحظات بیاد ماندنی
خیلی وقته، شاید ۳ سال دیگه از اون هیجانات دوران جوانی، اضطراب ها، تپش قلب ها دیگر ندارم!
دلم لک زده واسه همین چیزها...